حرص فرصت انتظار و دوررنگ است آسیا

دل ز نوبت جمع کن پر بی درنگ است آسیا

سعی روزی با بلای بی امان جوشیدن است

بیشتر درگردش از باد تفنگ است آسیا

یک ندامت کار چندین دانهٔ دل می کند

گرتوانی دست برهم سود ننگ است آسیا

از من و ما هرچه اندوزی گداز نیستی ست

عاشق این خرمن آتش به چنگ است آسیا

سنگ هم آیینهٔ تحقیق صیقل می زند

عمرها شد درتلاش رفع زنگ است آسیا

تا قیامت گردش افلاک درکار است و بس

کس نفهمید اینکه می گردد چه رنگ است آسیا

تا نفس باقی ست گرد رزق می گردیده باش

آب چون واماند از رفتار لنگ است آسیا

زیرگردون ناامید امن تا کی زیستن

دانه ها زینجا برون آیید تنگ است آسیا

آسمان هم ناکجا در فکر مردم تک زند

بسکه روزی خوار بسیارست دنگ است آسیا

نی زمینت عافیتگاه است و نی چرخ بلند

تاچه خواهی طرف بست آخر دو سنگ است آسیا

بیدل ازگردون سلامت چشم نتوان داشتن

الوداع دانه گوکام نهنگ است آسیا